Τα δρακουλίνια!

Κόκκινο το porto στα ποτήρια. Στη μέση μια γαβάθα… δρακουλίνια!
Δεν σταμάτησα να τα αγοράσω, είχα ξεχάσει την διάθεση που είχα χτες το μεσημέρι. Την έμαθες όμως εσύ. Τα βρήκα λοιπόν έτοιμα στο σπίτι, στο τραπέζι, να με περιμένουν, μαζί με ‘σένα και το λαμπερό σου χαμόγελο.
Γέλιο, μεγάλες συζητήσεις, όμορφα συναισθήματα, η καλύτερη κατακλείδα για μια μέρα, όμοια με το πρώτο πρωινό σου χαμόγελο και την λαμπερή σου καλημέρα.
Οι «Ώρες» δύσκολες και η κούραση αρκετή. Μετά από 2 ποτηράκια porto δύσκολα κανείς δεν θα λαγοκοιμόταν στην θαλπωρή της αγκαλιάς σου.
Όλα τα υπόλοιπα είναι καθημερινά και τα περίμενα, τα δρακουλίνια όμως όχι. Άλλωστε είχα σίγουρα πολλά χρόνια να φάω!

Σ' ευχαριστώ για όλα.

Βροχής συνέχεια…

Έξω από το παράθυρο η φύση ανανεωμένη. Τα δέντρα καταπράσινα, μόλις έχουν χαρεί την δροσιά της βροχής που έπεφτε. Ο ήλιος ξεμυτά ανάμεσα από τα σύννεφα, φωτίζοντας την βρεγμένη φύση. Οι δροσοσταλίδες λάμπουν πάνω στα φυλλώματα.
Το πρωινό ήταν υπέροχο, όπως πάντα, χαμογελαστό και ζεστό, αν και λίγο βιαστικό. Ο δρόμος μακρύς, αλλά πιο όμορφος απ’ ότι συνήθως. Γελαστή καλημέρα, καλή δουλειά.

Φτάνοντας στο γραφείο είχα την διάθεση για κάτι αλμυρό. Κάτι σε γαριδάκι ίσως, σε δρακουλίνι για να έχει και πάπρικα, δεν ξέρω… παλιμπαιδίζω ώρες-ώρες. Τελικά βέβαια δεν έφαγα τίποτε απ’ όλα αυτά. Κρατήθηκα.

Ψαχουλεύω από ‘δω κι από ‘κει, μπας και συγκεντρώσω το μυαλό μου να δουλέψει, αλλά σήμερα βαριέμαι φοβερά. Κοιτώ την βροχή που πέφτει έξω – ο ήλιος ξανακρύφτηκε – και ακούω τα μπουμπουνητά που πέφτουν μακριά. Αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου έρχονται εικόνες από περασμένους χειμώνες στην Πάργα. Οι αστραπές να σκίζουν τον ουρανό δίπλα από τον Σκορδά ή να πέφτουν μεσοπέλαγα προς την πλευρά των Παξών. Ο κρότος εκκωφαντικός. Η θάλασσα όμως λάδι, όπως σχεδόν πάντα όταν βρέχει. Κι εγώ στο μπαλκόνι της (τότε) Χαριτίνης να τρώω κερασάκι γλυκό του κουταλιού και να κοιτώ με θαυμασμό το πέλαγος, τόσο γαλήνιο, να μαστιγώνεται από την βροχή και τις αστραπές.

Συνειρμοί…
Γιατί απέναντι είναι το νησάκι με την εκκλησία της Παναγίας. Και τότε έβρεχε – και τώρα βρέχει. Και στο νησάκι θα περιμένω. Εσένα που το άρωμά σου είναι διάχυτο στα χέρια μου και αισθάνομαι ότι βρίσκεσαι ακόμα δίπλα μου.

Πάντα δίπλα μου...

Δεν πάμε καλά.... Episode II

Ναι, μόλις έριξα μια ματιά στο επαγγελματικό e-mail μου...
Έστειλε 25ΜΒ mail το οποίο αποτελείται από pdf αρχεία για διάβασμα....
25 ολάκερα ΜΒ... Αρνούμαι να τα μεταφράσω σε σελίδες.
Το mail διαγράφεται πάραυτα.
Για όνομα...

Αν υποψιαστώωωωω ότι ήθελε να τα διαβάσωωωω.... θα πεθάνωωωω......

Αδικίες

Σε ένα κοσμικό πάρτυ του Χόλιγουντ εθεάθη η Σαρλίζ Θερόν να τσιμπάει τον «πωπό» της Σίρλεϋ ΜακΛέιν…
Η ίδια στην συνέχεια δήλωσε ότι αυτό συνέβη γιατί είχε «ξεφύγει» λίγο από τον έλεγχο, λόγω των φαρμάκων που παίρνει για να καταπολεμήσει το άγχος της…
Ο κόσμος είναι άδικος τελικά για τους άντρες.
Αν εγώ δηλαδή πήγαινα στο πάρτυ και τσιμπούσα τα οπίσθια της Σαρλίζ, ακόμα και τέτοια δήλωση να έκανα πάλι θα με μπουζουριάζανε… Ενώ μια γυναίκα μπορεί να κάνει και να δηλώνει ανενόχλητα ότι θέλει… Της ανωμαλίασης… Αυτά περί ισχυρότητος…
Λοιπόν, αρσενικά ενωθείτε, από αύριο θα τσιμπάτε ότι βρείτε μπροστά σας – σε θηλυκό εννοώ έτσι; μην το γυρίσουμε τώρα – και μετά θα δηλώνετε ότι παίρνετε αγχολυτικά. Και αν σας πουν τίποτε θα λέτε ότι υπάρχει δεδικασμένο στο Χόλιγουντ!

Άδικος ο κόσμος, άδικος…

Πάντως, η Σίρλεϋ δήλωσε ότι τελικά η Σαρλίζ είναι πολύ καλή ηθοποιός και φίλη, και κακώς δεν την ήξερε τόσο καιρό, και πρέπει να γνωριστούν καλύτερα, και να πάνε να πιούν και ένα ποτό…

ΑΔΙΚΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΔΙΚΟΣ...!

Δεν πάμε καλά…

Αααα όχι, δεν πάμε καθόλου καλά…

Παρασκευή:
- Darthiir έλα να υπογράψεις την αίτηση για τα χρήματα για το ταξίδι στην Κύπρο.
- Ποιο;
- Το ταξίδι στην Κύπρο;
- Πότε;
- Μα, το επόμενο Σαββατοκυριακοδευτερότριτο…
- Κάτσε, και θα πάω στην Κύπρο;
- Ναι.
- Με ποιους, γιατί;
- Δεν ξέρεις;
- Όχι…
- Ρώτα τον.
- Μα λείπει!

Άντε λοιπόν να τον ρωτήσω. Και γιατί παρακαλώ; Έχω χτικιάσει και δεν μπορώ να φχαριστηθώ ένα Σαββατοκύριακο όπως θέλω εγώ; Και έχω κανονίσει και συνάντηση κορυφής την Κυριακή. Τέσπα. Κάτσε να δω…
Ε ρώτησα και ούτε λίγο ούτε πολύ πρέπει να πάω. Δηλαδή το πρέπει είναι σχετικό… Πρέπει να πάω ως νταντά τελικά πάλι. Κάτι έχει πάθει όπως λένε και οι συνεργάτες. Δεν μπορεί να κάνει χωρίς εμένα. Να θυμηθώ να του πω ότι αυτό δεν σημαίνει ότι θα φιλιόμαστε και στην τουαλέτα…
Και συνεχίζουμε. Έρχεται μετά από λίγο: Ρίξε μια ματιά σε αυτά (3 κείμενα των 15 σελίδων έκαστο) να τα πούμε σε λίγο. Εντάξει λέω, τα παίρνω, πάω να αρχίσω, δεν περνάνε 5 λεπτά, μας φωνάζει για να τα πούμε! Εγώ δηλαδή ας πούμε έπρεπε να διαβάσω 45 σελίδες σε 5 λεπτά. Καλό σκορ…
Και συνεχίζουμε… Μου έστειλε και άλλες 200 σελίδες να διαβάσω. Καλά ρε, του έχει πει κανένας ότι για να τα διαβάσω όλα αυτά πρέπει η μέρα να έχει 48 ώρες και να δουλεύω 52 ώρες ανά σαρανταοκτάωρο;;; Δεν είμαστε καθόλου καλά.

Θα αρχίσω να λασκάρω στο τέλος με αυτόν τον έρωτα που μας έχει προκύψει. Δεν είναι κατάσταση αυτή. Και όχι τίποτε άλλο αλλά κάνω και μαλακίες ώρες-ώρες και… και τέλος πάντων χάνω τον έλεγχο του χρόνου μου και ίσως και του εαυτού μου. Έχει γίνει πια συνήθειο από τότε που γύρισα από διακοπές. Και όχι τίποτε άλλο αλλά γυρνώντας από Κύπρο, την επόμενη μέρα πρέπει να τρέχω Χαλκίδα… και ύστερα να δούμε άμα θα καταφέρουμε να ηρεμήσουμε από Πέμπτη… Λέμε τώρα, δεν το βλέπω…

Δεν πάμε καλά… Αααα δεν πάμε καθόλου μα καθόλου καλά… Μήπως να το ξανασκεφτώ και να πάω Καραϊβική τελικά; Κάτι ήξερα…

Καμιά φορά λέω και καμιά χαζομάρα… Η ουσία είναι ότι θα στρώσει η δουλειά… Μην ανησυχείς…

ΥΓ: Κάποιος πρέπει να με έχει φτύσει, δεν εξηγείται αλλοιώς..
ΥΓ2: Σκορπίνα μασ' τα σάλια σου...
ΥΓ3: Α ναι, μην ξαναμπαίνετε στον κόπο... κυκλοφορώ με ομπρέλα πλέον...
ΥΓ4: Α ναι, επίσης το μυαλό μου το έχω ήδη χάσει (Λίγο η τρεχάλα, λίγο τα άλλα...). Εγώ να συγκεντρωθώ αποκλείεται. Βέβαια όχι ότι πειράζει. Και να το είχα, 45 σελίδες σε 5 λεπτά ΔΕΝ πρόφταινα να διαβάσω. Άρα το ίδιο και το αυτό :)

Πέφτει βροχή, πεφτ’ η βροχή....

Το ‘χει πάρει εργολαβία και βρέχει. Από την Πέμπτη το μεσημέρι έχει ρίξει ατελείωτα κυβικά νερό. Που τα βρήκε όλ’ αυτά δεν ξέρω. Μέχρι και ο δρόμος πάνω στο βουνό πλημμύρισε. Η κατηφόρα δεν το συζητάω. Προχτές δεν ήταν κατηφόρα. Ήταν ένας χείμαρρος που κατέβαζε χώμα από το βουνό. Κόντεψε να κατεβάσει όλο το βουνό «στο αυλάκι»!

Καλά ρε κύριε Καντερέ, μήπως του είπατε ότι άμα βρέξει μερικούς τόνους νερό μαζεμένους θα πάρει μπόνους παραγωγικότητας; Για όνομα. Κλεινόμαστε με τα χιόνια, τώρα θα κλεινόμαστε και με την βροχή. Ακραία καιρικά φαινόμενα σου λέει μετά.
Με αυτά και με αυτά κατάφερε να μου χαλάσει την διάθεση. Και που έβγαλε ήλιο την τελευταία ώρα… σιγά λες και κάτι έκανε. Μας έχει κάνει μουσκίδι τρεις μέρες τώρα…
Και νά ‘λεγα «άντε μπορεί αύριο να είμαστε καλά»… Να δούμε, αν και δεν βλέπω να διορθώνεται γενικότερα η κατάσταση.

Είδα κι εγώ την βροχή και έπιασα να διαβάσω το «μάθημά μου», μπας και κάνω καμιά σοβαρή παράδοση μεθαύριο βρε αδερφέ… Αλλά πού μυαλό; Πού μυαλό; :(((

Δεν σ' είδα σήμερα

και τρώω σίδερα

απ' το κακό μου

Δεν μου πάει ο χειμώνας τελικά, με τσαντίζει. Αυτό δεν θέλατε να ακούσετε όλοι σας εκεί έξω; Σας είχα σπάσει τα νεύρα τόσο καιρό και βαλθήκατε να κάνετε βουντού να μου χαλάσει η διάθεση. Αλλά δεν θα σας κάνω την χάρη. Νταξ, ώρες-ώρες με πιάνουν και εμένα οι μαύρες μου (το έχω ξαναποδείξει και παλιότερα) αλλά αυτό δεν είναι μόνιμο.

Ένα χαμογελάκι μπας και συνέλθω;;;; :$

:(((

Όποιος δεν έχει μυαλό...

…κάνει μπάνιο! Γιατί κάποιος αναίσθητος αποφάσισε ότι σήμερα έπρεπε να βρέξει καταρράκτες, ενώ το πρωί δεν είχε μαύρα σύννεφα ο ουρανός. Οπότε κι εγώ όπως πάντα άφησα τα παράθυρα του αμαξιού μισάνοιχτα. Αποτέλεσμα; Έπρεπε να γίνω παπί για να πάω να τα κλείσω! Καλά που μια συνάδελφος ήρθε αργά και προέβλεψε την βροχή και έφερε ομπρέλα οπότε βράχηκα μόνο στα πόδια.

Και ερωτώ: Γιατί δηλαδή έπρεπε να βρέχει; Δεν μπορούσε δηλαδή να μας αφήσει να πάμε για κανά μπανάκι το Σαββατοκύριακο; Μα καλά κύριε Καντερέ, Πέμπτη αποφασίσατε να βρέξετε; Δεν μπορούσατε να το κάνετε Δευτέρα να το χωνέψουμε; Έπρεπε να περιμένουμε μια βδομάδα να πάμε κι εμείς κάπου το ΣΚ, και εσύ έπρεπε να μας χαλάσεις τα όνειρα τελευταία στιγμή; Δεν βελτιώνεις την φήμη σου έτσι. Για την ακρίβεια την χαλάς.

Πάντως αυτή τη φορά η βροχή σίγουρα δεν έχει καμιά σχέση με την ψυχολογική μου διάθεση. Για την ακρίβεια είναι εντελώς ανάποδη! Αλλά τι να λέμε.. έχω συνηθίσει πλέον να παραξενεύω όλο τον κόσμο που είμαι συνέχεια στην τρελή χαρά και δεν με νοιάζει τίποτε!

Ένα έχω να πω μόνο: Προσεχώς σε ακόμα μεγαλύτερα κέφια! Θ’ αλλάξουν πολλά! Μας περιμένει γλέντι τρικούβερτο!

Τα σταφύλια

Εκείνος που δεν ξέρει τίποτε, δεν αγαπά τίποτε.
Εκείνος που δεν μπορεί να κάνει τίποτε, δεν καταλαβαίνει τίποτε.
Εκείνος που δεν καταλαβαίνει τίποτε, είναι άχρηστος.
Εκείνος όμως που καταλαβαίνει, μπορεί και αγαπά και προσέχει και βλέπει...
Όσο πιο πολλή γνώση σ' ένα πράγμα, τόσο μεγαλύτερη αγάπη...

Όσοι φαντάζονται ότι όλα τα φρούτα ωριμάζουν την ίδια εποχή με τις φράουλες, δεν ξέρουν τίποτα για τα σταφύλια...

Προτάσεις επί προτάσεων

Σήμερα έμαθα το εξής σημαντικό: Αφού λοιπόν τελειώσαμε την τελειότερη πρόταση που κατέβασε ποτέ το εργαστήριο (δεν είναι δικά μου τα λόγια), τώρα θα την κόψουμε, θα την ράψουμε, θα την μεταφράσουμε, θα την ανασκευάσουμε και θα την καταθέσουμε σε άλλα τρία διαφορετικά calls!
Τι λε ρε παιδάκι μου…. Μα καλά ποιοι είμαστε; Ούτε εμείς δεν τα κάνουμε αυτά :p
Δεν άκουσα; Δεν σας αρέσει; Δεν συμφωνείτε; Τι; Δεν γίνεται;;;;;
Πλανάστε πλάνην οικτράν ! Μόνο του σπανού τα γένια δεν γίνονται άλλωστε!
Πέραν όλων αυτών λοιπόν, και μιας και προφανώς η jojo χρειαζόταν ένα βρισιματάκι και μου ευχήθηκε και εις ανώτερα στις επόμενες προτάσεις που ήλπιζα να μην έρθουν μέσα στα επόμενα 3 χρόνια, προετοιμαζόμαστε πάλι για αγώνα…
Οπότε κάποια στιγμή, μέσα στον επόμενο μήνα (ευτυχώς έχουμε μέχρι τις 26 Οκτωβρίου, 27 δηλαδή, αλλά αν με δείτε εμένα 27 στο γραφείο να με φτύσετε :p) θ’ αρχίσω πάλι να βρίζω, εκτός και αν τα πράγματα εξελιχθούν όπως τα κανονίσαμε στην σημερινή συνάντηση κορυφής της νταντάς (μου κόλησες τον όρο KV μου) και του λοιπού προσωπικού με τον «διευθυντή»…
Πάντως μέχρι στιγμής η νταντά έχει αναλάβει μόνο ρόλο νταντάς (ευτυχώωωωςςςςςς γιατί αλλιώωωωςςςς μαύρο το φίδι που θα έτρωγε την jojo).
Άντε τώρα γιατί έχω και σοβαρές δουλειές να κάνω και τις έχω αφήσει πίσω εδώ και 3 μήνες.
Α, επίσης έμαθα ότι ένα μέρος από την πρόταση θα… το δημοσιεύσουμε! Ναι βρε κουτά! Και άλλη δημοσίευση! Γιούπι…. (κούνια που τον κούναγε…..)

Estarian θύμισέ μου, ΠΕΠ κατεβάζετε;

The quest for the Holy Grail - Scene 23

[gurgle]
GALAHAD: There it is!
ARTHUR: The Bridge of Death!
ROBIN: Oh, great.
ARTHUR: Look! There's the old man from scene twenty-four!
BEDEVERE: What is he doing here?
ARTHUR: He is the keeper of the Bridge of Death. He asks each traveller five questions--
GALAHAD: Three questions.
ARTHUR: Three questions. He who answers the five questions--
GALAHAD: Three questions.
ARTHUR: Three questions may cross in safety.
ROBIN: What if you get a question wrong?
ARTHUR: Then you are cast into the Gorge of Eternal Peril.
ROBIN: Oh, I won't go.
GALAHAD: Who's going to answer the questions?
ARTHUR: Sir Robin!
ROBIN: Yes?
ARTHUR: Brave Sir Robin, you go.
ROBIN: Hey! I've got a great idea. Why doesn't Launcelot go?
LAUNCELOT: Yes. Let me go, my liege. I will take him single-handed. I shall make a feint to the north-east that s--
ARTHUR: No, no. No. Hang on! Hang on! Hang on! Just answer the five questions--
GALAHAD: Three questions.
ARTHUR: Three questions as best you can, and we shall watch... and pray.
LAUNCELOT: I understand, my liege.
ARTHUR: Good luck, brave Sir Launcelot. God be with you.
BRIDGEKEEPER: Stop! Who would cross the Bridge of Death must answer me these questions three, ere the other side he see.
LAUNCELOT: Ask me the questions, bridgekeeper. I am not afraid.
BRIDGEKEEPER: What... is your name?
LAUNCELOT: My name is 'Sir Launcelot of Camelot'.
BRIDGEKEEPER: What... is your quest?
LAUNCELOT: To seek the Holy Grail.
BRIDGEKEEPER: What... is your favourite colour?
LAUNCELOT: Blue.
BRIDGEKEEPER: Right. Off you go.
LAUNCELOT: Oh, thank you. Thank you very much.
ROBIN: That's easy!
BRIDGEKEEPER: Stop! Who approacheth the Bridge of Death must answer me these questions three, ere the other side he see.
ROBIN: Ask me the questions, bridgekeeper. I'm not afraid.
BRIDGEKEEPER: What... is your name?
ROBIN: 'Sir Robin of Camelot'.
BRIDGEKEEPER: What... is your quest?
ROBIN: To seek the Holy Grail.
BRIDGEKEEPER: What... is the capital of Assyria?
[pause]
ROBIN: I don't know that! Auuuuuuuugh! [Sir Robin cast to the abyss]
BRIDGEKEEPER: Stop! What... is your name?
GALAHAD: 'Sir Galahad of Camelot'.
BRIDGEKEEPER: What... is your quest?
GALAHAD: I seek the Grail.
BRIDGEKEEPER: What... is your favourite colour?
GALAHAD: Blue. No, yel-- auuuuuuuugh! [Sir Galahad cast to the abyss]
BRIDGEKEEPER: Hee hee heh. Stop! What... is your name?
ARTHUR: It is 'Arthur', King of the Britons.
BRIDGEKEEPER: What... is your quest?
ARTHUR: To seek the Holy Grail.
BRIDGEKEEPER: What... is the air-speed velocity of an unladen swallow?
ARTHUR: What do you mean? An African or European swallow?
BRIDGEKEEPER: Huh? I-- I don't know that. Auuuuuuuugh! [Bridgekeeper cast to the abyss!]
BEDEVERE: How do know so much about swallows?
ARTHUR: Well, you have to know these things when you're a king, you know.
[suspenseful music]
[music suddenly stops]
[intermission]
[suspenseful music resumes]

Πανσέληνος...

«Απόψε έχει ολόγιομο φεγγάρι….»

Πανσέληνος, θάλασσα, η ασημένια φεγγαρογραμμή σκίζει τα σκοτεινά νερά και δείχνει εσένα.

Περπατάς στην παραλία, τα πόδια γυμνά στην άμμο, κάθεσαι στην ακτή και τα βρέχει η θάλασσα.
Ο φλοίσβος γεμίζει την νύχτα.
Η θαλασσινή ηρεμία γαληνεύει την ψυχή.
Εσύ γεμίζεις την καρδιά.

Ατελείωτες νύχτες!
Μια υπόσχεση.

Οι νύχτες με πανσέληνο στην θάλασσα είναι πανέμορφες…

Πρωτοβρόχια…

Σήμερα περνάω μια περίοδο άρνησης. Αρνούμαι πεισματικά να κάνω οτιδήποτε έχει σχέση με δουλειά (γιατί άραγες;). Το πρωί πήγα και έγινα άνθρωπος (aka κουρεύτηκα, γιατί σε λίγο δεν θα χρειαζόταν να πάμε εκδρομή για να δεις αρκούδες, θα τις έβλεπες σπίτι) πήγα να πληρώσω τον λογαριασμό ρεύματος του Ιρλανδού μου – τόσο ταλαιπωρήθηκε το παιδί, να του κάνω μια εξυπηρέτηση να πάει ο άνθρωπος ταξίδι… έφυγε σήμερα για Καβάλα… αν και τελικά ενώ ήταν να πετάξει χτες στις 9 το βράδυ, τον πήραν τηλέφωνο και του είπαν ότι η πτήση θα γινόταν σήμερα 5 το πρωί και τελικά έφυγε στις 7 το πρωί… άυπνος πάλι ο καημένος… λες και δεν τελείωσε η πρόταση ένα πράμα… - και μετά το έριξα στις βόλτες στα μαγαζιά…
Μια κορνίζα έψαχνα ο άνθρωπος, λαμπατέρ για το σαλόνι αγόρασα! Ένα σε «κινεζικό» στυλ θα έλεγα… Εμένα μου άρεσε πάντως…
Τέλος πάντων… έφτασα που λέτε κατά τσι δώδεκα στο γραφείο. Ο «δικός» μου, όπως είπα χτες, λείπει, οπότε έχουμε και την ησυχία μας. Σερφάρω λοιπόν και ψάχνω και κοντινό προορισμό για την εξόρμηση του Σαββατοκύριακου…
Αλλά ποιος αρχι*#^$(@ς έφερε τα πρωτοβρόχια; ΟΥΦ…
Προχτές (ή προπροχτες για την ακρίβεια) πήγα και πήρα τα καινούργια μου βιβίλα, σαν σχολιαρόπαιδο κι εγώ!
Ναι ναι, από Οκτώβρη θα διδάσκω στα ΤΕΙ. Οπότε κι εγώ σαν χαρούμενο παιδάκι πήγα να πάρω τα βιβλία μου, να δω τι διάολο θα τους κάνω. Τώρα βασικά δεν το πολυχάρηκα γιατί το βιβλίο απ’ ότι είδα το έχει γράψει ένας καραγκιοζάκος που δεν τον πάω καθόλου γιατί έχει απαίσια συμπεριφορά απέναντι στους φοιτητές του αλλά anyway. Θα δώ τι θα κάνω. Το πολύ πολύ να αλλάξω βιβλίο!
Άντε. Πολύ δουλέψαμε σήμερα. Σε λίγο λέω να την κάνω να πάω σπίτι ν’ αράξω και να θυμηθώ τα κατατόπια γιατί κόντεψα να τα ξεχάσω με τις ρίζες που έβγαλα στο γραφείο αυτές τις μέρες. Αφού παραλίγο να μην βρω την πόρτα του μπάνιου σήμερα το πρωί :p
Πάω πάω, να βάλω και το καινούργιο μου λαμπατέρ εκεί που υπολόγιζα να το βάλω, να δω αν πάει με την υπόλοιπη διακόσμηση!

Ετοιμάζω ταξίδια, μοναχά για πάρτη σου!

Τ-18

Στις 16:42 ώρα κεντρικής Ευρώπης η πρόταση κατατέθηκε!

Όχι θα έχανα το deadline....
Δεν θα'στε καλά....

Ευχαριστώ τους συνεργάτες μου, τον Ιρλανδό μου, τους συμπαραστάτες συμπλογκίτες καθώς και φυσικά τελευταία, αλλά πάντα πρώτη, την ψυχή που μου συμπαραστεκόταν έστω και απο μακρυά......

......τον Καραμανλή, τον Παπανδρέου, την Παπαρήγα και γενικότερα όλους αυτούς που δεν δίνουν λεφτά στην έρευνα και μας αφήνουν να πηδ... εεε παιδευόμαστε να τα πάρουμε από την ΕΕ...

Επιτέλους.... Η φανφαρολογία τελείωσε...

Άντε γειάααααααααααααααααααα

T-90 minutes

Και ναι!
Το pdf είναι έτοιμο!
Καλά που πετάει ο "δικός" μου και την έκανε για το αεροδρόμιο πριν 1 ώρα και μας άφησε ήσυχους...

Δεν είναι πράμα αυτό... Σαν παιδάκι...

Α ναι.. πήρε τηλ πριν λίγο: "Αυτό το βάλατε;"
:-ο Ποιό;;;;;

Αυτό ντε....

ΜΑ;;; Δεν μας το έδωσες ποτέ!!!!!

Τέσπα.... συνεχίζουμε ακάθεκτοι!

ΠΕΙΝΑΑΑΑΩΩΩΩΩΩ
Φέρτε κάτι να φάω ρεεεεεεεεε

D day – T-9

Ένα φινιρισματάκι και έτοιμοι...

Και μην ακούσω κανένα από τους partners (28 είναι... την υγειά τους να έχουν) να θέλει διορθώσεις, θα του πάρει ο ΑποΚάτω τον πατέρα, την μάνα, το σόι και ότι άλλο έχει ιερό.... (σαββατογεννημένος... τά 'χουμε πεί...)

Άντε βρε.. Ο "δικός" μου έστειλε και μήνυμα στους partners ότι το κείμενο τελειώνει, και θέλει να μας ευχαριστήσει όλους και ιδιέταιρα τον Dr. Darthiir και τον Dr.. Ιρλανδό... Βέβαια επειδή χειρίζεται απτέστως τους υπολογιστές... το έστειλε ΜΟΝΟ σε εμάς και.... τον εαυτό του!

Άντε καλημέρα σας!

D day – T-16

Κείμενο έτοιμο.
Χεχεχε εγώ το είπα! Δεν έχει γεννηθεί ακόμα το deadline που θα χάσω! Έτσι είναι αυτά, τι να κάνουμε!!!

Ένα spell checking χρειάζεται, και μετατροπή σε pdf. Ακριβώς όπως το θέλουν… Με τα σχηματάκια του, τα περιεχόμενά του, τα εξώφυλλά του, 60 σελίδες μπουρδολογία για να τους πείσεις ότι θα βγάλει πολλλλλλάααααα λεφτά η Ευρωπαϊκή Ένωση αν σου δώσει τα φράγκα που θες για να μην κάνεις όσα τους λες και δεν καταλαβαίνουν τι εννοείς, αλλά τους τα λες τόοοοσο ωραία που δεν μπορεί, κάτι θα έχεις στο μυαλό σου!

Ναι, να πληρωθώ για τους επόμενους μήνες, να πάρω ένα κρεβάτι και ένα άλλο έπιπλο (μπουφέ) που θέλω για το σπίτι, να πάω μερικές εκδρομές κτλ κτλ κτλ… Απλά, καθημερινά πράγματα δηλαδή, που πρέπει όμως να τους δώσω άλλο όνομα!

Τέλος πάντων… Ες αύριον τα σπουδαία!
Πάω να κοιμηθώ τώρα… Με κούρασε αυτό που «κρατάω» και δεν ξέρω τι είναι…
Α πρέπει να πάω και τον Ιρλανδό σπίτι (εγώ δεν έχω Γάλλο KV μου, έχω Ιρλανδό του IRA και αν η ΕΕ δεν μου δώσει τα φράγκα θα τον ξαμολύσω!)

Άει καληνύχτα… καλημέρα… καλό ξημέρωμα.. ότι σας βολεύει τέλος πάντων…!!!

T-23

Και η ζωή συνεχίζεται...
Και η πρόταση επίσης...
Και θα συνεχίζεται...
Και θα συνεχίζεται...

Τώρα ας πούμε εγώ τί φταίω που δεν μπορώ να καταλάβω τον συσχετισμό μεταξύ ορισμένων "έργων";

Ρε άντε μου απο 'δω...
Cooking, the ultimate method!
Καλύτερη και από το copy/paste
Με χάνετεεεεεεεε.........

Τ-1

Για την ακρίβεια πλέον: Τ-33 ώρες and counting! Στο Time κλείνουν οι κάλπες, όπως θα έχετε καταλάβει! Όποιος ψήφισε, ψήφισε, όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε!

Ετοιμαζόμαστε λοιπόν να τα δώσουμε όλα! Έχουμε τον coach εδώ να μας εμψυχώνει και να μας λέει την χαρακτηριστική φράση: No pain, no pain…
Ούπςςςς μπερδεύτηκα… Αυτό ήταν από το Rocky 3214 και 48/57.
Οπότε ναι… μας λέει λοιπόν: No sleep, no sleep (OK πιάσαμε σωστή συχνότητα)!

Τα mails πέφτουνε βροχή – όπως λέγαμε παλιά «τα βέλη της Vulpeculae πέφτουνε βροχή, στην πλάτη του καλού της Altair» – και οι απαντήσεις έρχονται με το κιλό. Βέβαια μερικές από αυτές είναι διορθώσεις, διορθώσεων, προηγούμενων απαντήσεων νταξ; Μην παραξενευτείτε κι όλας! Με τόσα mails, άμα ήταν άσχετα το ένα με το άλλο, έτσι και τα συνέθετα έφτιαχνα 10 προτάσεις και τίναζα την μπάνκα στον αέρα!

Α ναι… να σας πω και ένα-δυο ανέκδοτα να γελάσετε:

Που λέτε, χτες (στο Τ-2 δηλαδή) μπαίνει ο «δικός» μου!
- Ρε ‘συ, να βάλουμε και την M$$$$ $$l στην πρόταση; Να τους πάρω κανά τηλέφωνο να ρωτήσω;
- :s :s :s Τώρα ή μετά; 8-)
Μου γύρισαν τα μάτια του έρμου…
- Δεν προφταίνουμε εεε;
- Να σοβαρευόμασταν λιγάκι εδώ μέσα μπας και την τελειώναμε την ρημάδα;
- Καλά…… :(
Αποχωρεί λυπημένος, με τα μούτρα κατεβασμένα εις ένδειξη διαμαρτυρίας που δεν μου αρέσουν οι ιδέες του… Darthiirούκο ζιατί ζεν το παίζεις το παιζάκι;

Ξέρω, ξέρω.. θα μου πείτε τώρα αν ξέρω το άλλο με τον Τοτό… Ναι το ξέρω! Και εκείνο, καθώς και το άλλο που λέει:
- Έχουμε πρόβλημα…
- Τι είναι πάλι; :@
- Να ο coordinator δεν θέλει να είναι πια coordinator…
- :-ο Ε;;;;; (στο Τ-2 ήμασταν αν θυμάστε καλά…) Οπότε;;;
- Ε πρέπει να βρούμε κανάν άλλο… Να βάλουμε λες την ***; Μεγάλη εταιρία είναι, καλή εταιρία είναι, όνομα έχει…
- Ε δεν παίρνεις κανά τηλέφωνο μπας και…
Άντε τώρα να αλλάζεις τα πάντα τελευταία στιγμή… α ναι, παρεμπιπτόντως την *** την είχαμε προτείνει εμείς πριν 5 μήνες και η απάντηση ήταν «σιγά μωρέ μην τους βάλουμε και coordinators»

Καλό εεε;
Όχι μην μου πείτε ότι δεν φροντίζω την πρωινή σας ψυχαγωγία δηλαδή!!!

Τέσπα… Άντε να μην σας κουράζω άλλο, πα- να κα- καμιά δουλειά. Να παίξετε κι εσείς τις πασίεντζες σας με την ησυχία σας…

Estariaaaaannnn… SOS…
Τι διάολο έβαλες στο exploitation;

ΥΓ: Για το ρουν της ιστορίας, να σας πληροφορήσω ότι ευτυχώς η *** δέχτηκε να γίνει coordinator.
.....Φιού..... - σιγά και μη δε... αφού η ιδέα δική μου ήταν :)

Φεγγαραχτίδες

Όμορφες οι ασημί αποχρώσεις που αφήνει το φεγγαρόφωτο στο δωμάτιο. Η σκέψη μου τρέχει εκεί και σ' αγκαλιάζει.

Office 2010!

Για να σας δώσω και τις αποδείξεις όσων ανέφερε νωρίτερα ο Estarian, σας παραθέτω ένα screen capture από το word που χρησιμοποιούμε. Αναπτύξαμε ειδική τεχνολογία ώστε να το φέρουμε από το μέλλον να μας βοηθήσει στην κατάθεση προτάσεων στην ΕΕ!

Τ-2

… and counting!

Αρχίζει να διαφαίνεται κάτι στον ορίζοντα! Καλά το κείμενο όντως ξαναγράφτηκε από την αρχή αλλά τώρα τουλάχιστον έχει νόημα!
Προχωράμε καλά λοιπόν και έχουμε ξεκινήσει μια εκπληκτική μέρα, μετά από έναν υπέροχο πρωινό καφέ, γεμάτοι ενέργεια για να τελειώσουμε (κάποια στιγμή…)

Παρόλο που κάποιοι φωνάζουν ότι είναι Τρίτη και 13!
Λες και έχει καμιά σημασία δηλαδή!
Όλες οι μέρες ίδιες είναι! Καταπληκτικές!

Keeping that feeling!

Έχουν αρχίσει επιτέλους και τα mail να καταφτάνουν βροχή (aka οι ανώμαλοι αποφάσισαν ότι πρέπει να πουν κάτι γιατί αλλιώς θα έβαζα νούμερα από το μυαλό μου και μετά άντε να τα αναιρέσουν! Δεν προφταίνω να απαντήσω σε ένα και έχουν έρθει 10!

Βέβαια εκείνο το μαύρο φίδι που λέγαμε…. Επισκιάζει θα έλεγα λίγο την κατάσταση αλλά θα πάω να ρίξω μερικές μπάτσες… ίσως σήμερα, ίσως στο Τ!

Το Σάββατο έχει πανσέληνο! Εν αναμονή λοιπόν…

Final countdown

Μπαίνουμε αισίως στην καταληκτική βδομάδα. Να διορθώσω εδώ ένα λάθος. Χτες το βράδυ ο «δικός» μου μού είπε ότι 15 του μηνός έχουμε την Πέμπτη και όχι την Τετάρτη. Όταν λέω εγώ ότι έχω χάσει την αίσθηση του Χωροχρόνου το εννοώ, δεν με ακούτε εσείς.

Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι βρισκόμαστε στο Τ-3 ημέρες…

Δεν σας το κάνω σε ώρες…

Τέλος πάντων. Ηθικό ακμαιότατο. Απλά δεν θα προκάμουμε :p

Χεχε .. μην το παίρνετε στα σοβαρά! Θα είμαστε έτοιμοι. Δεν το συζητώ. Από εδώ θα κόψουμε, από εκεί θα ράψουμε αλλά… ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΑΚΟΜΑ ΤΟ DEADLINE ΠΟΥ ΘΑ ΧΑΣΩ ΕΓΩ!

Βέβαια τον τελευταίο καιρό έχω καταλήξει να κοιμάμαι περίπου 4:30 με 6 ώρες την ημέρα. Και όχι δεν φταίει το άγχος. Απλά έτσι μου βγαίνει. Τώρα θα μου πειτε:

- Αντέχεις; Ναι φυσικά και αντέχω!

Ίσα-ίσα που ξυπνάω ευδιάθετος και γεμάτος ενέργεια, και όπως παρατήρησες, ακόμα και μετά από 13 ώρες στο γραφείο, έχω την ικανότητα να κάθομαι μέχρι τις 2 την νύχτα και να σου μιλάω, χωρίς να αισθάνομαι το παραμικρό ίχνος νύστας!!

Εμπρός λοιπόν στον αγώνα. Διορθώνουμε τις τελευταίες λεπτομέρειες – aka: ξαναγράφουμε το κείμενο από την αρχή, αλλά αν το πω έτσι μπορεί (είπα μπορεί, αν και δεν το πιστεύω φυσικά) να αγχωθώ – παίρνουμε τις τελευταίες πληροφορίες από τους partners – aka: Φέρε ρε ανώμαλε εκείνα τα στοιχεία για το τι θες από την ζωή μας που σου ζητάω εδώ και 5 μήνες – και φυσικά, επειδή η σημασία στην λεπτομέρεια διακρίνει τον επαγγελματία, βρίσκουμε και μια εκπληκτική φώτο για το εξώφυλλο…

Άντε, καλημέρα, καλή βδομάδα και αφήστε με τώρα να κάνω και καμιά δουλειά. Θα σας γκρινιάξω σε λίγο πάλι ;)

Κυριακή στο γραφείο...

Η μέρα προχωρά, κοντεύει μεσημέρι. Η θάλασσα, λες, ακούγεται από το παράθυρό σου, εδώ μόνο τζιτζίκια και το βούισμα από τους ανεμιστήρες των υπολογιστών. Έχω 2 από δαύτους μπροστά μου αλλά θα έδινα τα πάντα να ήμουν σε ένα μπαλκόνι, να αγναντεύω την θάλασσα πίνοντας καφεδάκι και έχοντας τα δυο σου μάτια απέναντί μου.

Να δούμε πού θα με πάει ο «δρόμος» σήμερα.
Εσένα πάντως θα σε φέρει πίσω. :)
Καλή επιστροφή!

Σάββατο στο γραφείο...

Περιμένοντας μπας και απαντήσει κάποιος. Μπας και πάμε μπροστά. Δεν πάμε όμως μπροστά έτσι! Όσο και να προσπαθούμε, την «ραλή» έχουμε βάλει, και καταστρέφουμε ότι κάναμε μέχρι τώρα!

Και ακούω και για τα καταπληκτικά νερά, την καλοκαιρινή διάθεση....! Ε να μην γκρινιάξω που είμαι στο γραφείο ενώ έξω τραγουδάν τα τζιτζίκια και ο καιρός προστάζει μπανάκι; Δεν γίνεται.

Όχι τίποτε άλλο, αλλά μου φαίνεται ότι χάνω τον χρόνο μου εδώ πέρα αντί να απολαμβάνω τον ήλιο της Κεφαλονιάς, και όχι μόνο! (λέμε τώρα...) Αυτό το τρέξιμο πάντως των τελευταίων ημερών απαιτεί την δέουσα χαλάρωση μόλις περάσει αυτή η *^&*&^*&^&%*&^ Τετάρτη. Την βλέπω εγώ την δουλειά, την Δευτέρα και την Τρίτη θα φέρουμε ραντζάκι στο γραφείο. Δεν γίνεται αλλιώς. Και αν προφτάσουμε δηλαδή!

Ο «δικός» μου πάντως έχει ξεφύγει. Του είπα ότι δεν αγχώνομαι με τίποτε και ότι αν καταφέρει να με αγχώσει θα έχει πετύχει το ακατόρθωτο και με παίρνει κάθε μέρα τηλέφωνο για ψυχολογική υποστήριξη! Πρέπει να ζητήσω εξτρά χρήματα για βαραία και ανθυγιεινά μου φαίνεται! Γιατί να αγχωθώ ρε; Αν αγχωθώ θα τελειώσω νωρίτερα; Όχι, αργότερα θα τελειώσω! Έλεος πια με αυτό το άγχος...

Εν αναμονή της Τετάρτης λοιπόν!
Τι λες; Βάζω το αμάξι, βάζεις την παρέα;

Ενημερώσατε τον Πάπα;

Έτος 1981
1. Ο πρίγκιπας Κάρολος παντρεύεται
2. Η Liverpool στέφεται βασίλισσα της Ευρώπης
3. Πεθαίνει ο Πάπας

Έτος 2005
1. Ο πρίγκιπας Κάρολος παντρεύεται (ξανά!)
2. Η Liverpool στέφεται βασίλισσα της Ευρώπης (ξανά!)
3. Πεθαίνει ο Πάπας

Στο μέλλον, αν ο πρίγκιπας Κάρολος επιθυμήσει να ξαναπαντρευτεί, ή η Liverpool θελήσει άλλο ένα ευρωπαϊκό στέμμα, παρακαλούνται όπως συνεννοηθούν πρώτα με τον Πάπα!

Αναμνήσεις

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούργιοι!!!

(γιατί μερικούς από εμάς δεν μας πειράζει καθόλου που περάσαμε τα πρώτα ...άντα)

Μια ευγενική χορηγία της παραζαλισμένης!

Darthiir the Abban - vol2

Darthiir was always fascinated by the Art. He was fascinated by the wizards casting spells during festivals. He loved the way they manipulated force and matter with the mere power of mind. Soon he decided to join the cast and eventually he became one of them. His mentors foresaw that he would excel among their society. He possessed a fine and cunning mind, combined with the innate wood-elven dexterity and the drowish magical heritage.

There was also an aura of mystery around him. The eldest could see but not understate. His blood was blessed by Eilistraee’s will. No diviner could penetrate the pretension of the goddess, so none could foresee his future. His path was dark and vague.

While reaching manhood, Darthiir was already considered not an apprentice but a wizard of significant power. He was bounded by the laws of both the above- and the underworld so he could master both worlds. He liked the direct sunlight as much as the moonlight and grabed any chance to travel to surface cities. Then he decided. He would take a long voyage across the aboveworld in search for the one that nourished him. She was but a dream in his mind, but he’d like to show her the elf he has become.

The journey began. Nearby towns were familiar with the followers of the Moonqueen and his company was well accepted in a caravan traveling north; after all a potent drow wizard’s company assured safe passage. Alas it took him not long to perceive that above dwellers were not accustomed in the presence of such a creature. In the sunlight he could not be mistaken, but discomfort was obvious; in the moonlight fear seized anyone laying eyes upon him. Still, while in the company of merchants he was safe.

For three weeks they journeyed, village after village, until he saw his long lost home. Mistldale was ahead. The city, then the outskirts of the great forest! Cormanthor. The ancient forest, shiny but mysterious, nesting the ruins of Myth Drannor and the heart of the elven empire, the council of the seven – rulers of the elves. Long lost memories. A kid playing in the forest. A tender and concerned mother hugging him. Clamors of a society. Reaching the city the caravan's journey came to an end. He was on his own now. He wandered the streets like a child, he have never been in a big city before. People were staring at him wondering what curse befell him, fearing for the worst. Kids where laughing, teasing him, but fearing to come close.

He hesitated. They were kids. They’d like to play! He concentrated for a moment and whispered the words, gesturing and shaping the magical forces. Bright colored spheres of light started dancing around him. He moved them and sent them to the children, watching the show without fear. One for each one of them, dancing around, following the tune of the bard’s song, sang in the nearby tavern. They were happy. He was happy. He somehow felt accepted, though he caught the suspicious glances from the elders. Song was over, so was the show. He smiled at the children and headed to the tavern for a decent meal and a jar of elven wine. He needed a good night’s rest before searching for his village.

According to the elders, on Midwinder day of the year of the Serpent the westernmost villages were plundered by the dark folk. There she should be. But would the village be the same after a hundred and thirty years? If it still did exist. He never knew if it was burned to dust and if the survivors rebuilt it or traveled elsewhere. Next morning he would travel to the western villages, near the outskirts of Cormanthor. He realised he would never find his mother, why did he come here anyway? It did not matter. He would find out sooner or later.

During his dinner a tall skinny figure approached him. He was not in the mood for conversation so he did not greet the stranger. But the figure stood beside him for a while, then greeted him in a polite manner. “Greetings Darthiir, I am constable Sheef”. He could not reject this guest. He offered a seat and ordered a second jar of elven wine. Soon he found out that he raised the attention of the authorities and Mayor Standon has asked for his presence in the townhall next morning. So there may have been a plot after all, one that he was not aware of.

He woke up early in the morning wondering why he was summoned by the mayor of Mistldale. He hasted to the townhall where he learned the urgent news. The rulers of the elves demand his presence in front of the Council of Seven. An otherwise great honour, but possibly an imminent danger for him. Two white rangers were sent to escort him in the heart of the elven dominion.

Vol. 1, Vol. 2, Vol. 3, Vol. 4, Vol. 5

Βούνταμπα.....

Επιτέλους!
Έπεσε η θερμοκρασία στα φυσιολογικά επίπεδα!
Σήμερα το πρωί μου ήρθε ξανά η όρεξη για την πρωινή ιεροτελεστία του ελληνικού!
Ναι, μετά από σχεδόν 3,5 μήνες πρωινού φραπέ, η θερμοκρασία έπεσε και ξυπνώντας είχα την διάθεση να φτιάξω τον μοσχοβοληστό διπλό ελληνικό μου, ανακατεμένο 33 φορές, με 3 φουσκάλες στην επιφάνεια, και να τον πιω σιγά-σιγά και τελετουργικά όπως αρμόζει στον πρωινό καφέ!

Ωραία-ωραία, χαίρομαι.

Επέστρεψε και ο Δρυμούσης οπότε ρίχνουμε γέλιο στην διαδρομή προς το γραφείο.. (Περισσότερο; Άντε να δούμε...)

Ακούμε και Taala Yah για να ξαναμπαίνουμε στο κλίμα...
Πολύ ανατολίτικη η σημερινή μου διάθεση.... Ο αργιλές μου λείπει μόνο!

Καλημέρα σας!

Φθηνών οπωρών μήνες.

Μπήκε το φθινόπωρο. Δηλαδή λέει θα φθηνύνουν τα φρούτα; Άντε γιατί όλα τα άλλα ακριβαίνουν απ’ ότι άκουσα!

Έρχεται και η έκθεση! Άντε βρε Ανοίξτε όλοι τ’ αυτάκια σας ν’ ακούσετε τις εξαγγελίες!
- Όλα θα πάνε καλά.
Όλα θα ακριβύνουν, ναι, αλλά μην ανησυχείτε! Όλα θα πάνε καλά. Το καλάθι της νοικοκυράς θα είναι γεμάτο! Θα είναι επειδή φθινόπωρο είναι, ε θα φθηνύνουν τα φρούτα! Η βενζίνη πάντως θ’ ακριβύνει! Το πετρέλαιο, τα τρόφιμα, προσεχώς και τα ρούχα!

Το πετρέλαιο βέβαια και τα ρούχα δεν μπαίνουν στο καλάθι της νοικοκυράς, άρα δεν μας πειράζει έτσι;

Έρχεται η έκθεση! Οι χαμηλοσυνταξιούχοι θα πάρουν 100% πάνω στις συντάξεις! Δηλαδή από 200 θα παίρνουν 400 ευρά! Ε νταξ! Θα τον βγάζουν τον μήνα έτσι! Τηλέφωνο, ΔΕΗ, φάρμακα… αυτά… Συνταξιούχοι είναι, δεν είναι νοικοκυρές!
- Άρα;
- Δεν έχουν καλάθι!
Συνεπώς δεν έχουν τί να γεμίσουν! Πού το πρόβλημα;

Χαμογελάτε βρε! Μπήκε το φθινόπωρο! Φθηναίνουν τα φρούτα, έρχεται και η έκθεση, τι άλλο θέλουμε; Πάλι θα γελάσουμε με την ψυχή μας!

Εμείς πάντως σήμερα το πρωί φάγαμε την ζαχαρίτσα μας για να μας πάει ζάχαρη ο μήνας. Και η εποχή άμα λάχει!

Ζάχαρη μωρό μου, ζάχαρη. Τι κι αν ακριβαίνουν όλα; Όλα ζάχαρη, θα δεις! Το είπες και κάναμε το τελετουργικό! Και αφού το είπες εσύ, εγώ σε πιστεύω! Και όταν πιστεύεις πολύ σε κάτι, το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ του!

Καλό μήνα! Καλό φθινόπωρο. Και να ξαναεπαναλάβω ότι δεν θέλω ν’ ακούσω ακόμα καμιά μαλακία του στυλ «καλό χειμώνα». Έχουμε τρείς μήνες ακόμα για τον χειμώνα! Εγώ για την ακρίβεια προγραμματίζω τις φθινοπωρινές εκδρομές!

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει μπανάκια, αρκουδίτσες, λυκάκια και πολλά πολλά γέλια!

Καλό μήνα!