Κατσιντάκι

Αυτό θα ακούσουμε σήμερα! Τα τελευταία βράδια δηλαδή.

Μεγάλωσες κάνοντας εκδρομές ανά την Ελλάδα, ο πατέρας σου λέει πως περισσότερο κοιμήθηκες στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, παρά σε κρεβάτι, και στο κασετόφωνο να παίζει την Αθανασία. Αγαπημένο σου τραγούδι «το μεθυσμένο καράβι». Κανείς δεν ξέρει γιατί... Πώς κάνουν «κλικ» ορισμένα πράγματα στο μυαλό του ανθρώπου, στο μυαλό ενός παιδιού;

 

Με αυτό τη νανούρισες αρκετές φορές. Τις τελευταίες μέρες κοιμάστε το βράδυ ακούγοντας τη δισκογραφία του Χατζιδάκι. Με την κατάληξη το πήρε για υποκοριστικό και της αρέσει. Κι εσένα η γλώσσα χαϊδεύει συνεχώς τους στοίχους των τραγουδιών στο δίσκο της Αθανασίας. Όλων. Σου είναι τόσο… γλυκά οικείοι και ευχάριστοι.

Άραγε το ίδιο θα είναι και στην κόρη σου; Τον γιό σου; Να πάει σόι επειδή τα «εκπαίδευσες» στο άκουσμα, επειδή είναι ευχάριστο το άκουσμα, ή επειδή εν τέλει θα τους αρέσει;

Τι σημασία έχει; Εσύ συνεχίζεις να χαϊδεύεις τις λέξεις, και να περνάνε από το μυαλό σου εικόνες φευγαλέες, στιγμιότυπα από το παρελθόν, τότε που οι τρείς σας γυρνούσατε την Ελλάδα, μαμά, μπαμπάς και γιός, με τα καλά, με τα κακά, με τα ευχάριστα εν τέλει…

Πόσο μακριά είναι όλα αυτά; Πόσο στη… λήθη, και πόσο ξεθωριασμένα, αλλά ζωντανά ώρες-ώρες στο μυαλό...